Στα χίλια οχτακόσια και εβδομήντα οχτώ
επαναστάτησε η Μακεδονία και το Λιτόχωρο.
Καταραχιάς φωνάζει, Κοροβάγκος μας μιλεί.
-Όλοι μικροί μεγάλοι, θα πολεμήσουμε,
την τούρκικη σημαία θα την ξεσκίσουμε.
Ο Γαργαλιάς φωνάζει, ο Γαργαλιάς μας λέει.
-Παιδιά μ’, να προσκυνήσουμε το τούρκικο σπαθί
γιατί αύριο θα βάλουν στο μοναστήρι σφαγή.
Καημένη Θεσσαλία να μην απελπιστείς
στα τούρκικα τα χέρια να μην παραδοθείς.
Και συ Μακεδονία στα μαύρα να ντυθείς
τα παλικάρια που ‘χεις δε θα τα ξαναδείς.
Εσείς πουλιά του Κίσαβου κι αηδόνια του Ολύμπου
φέτο μην κελαηδήσετε, παρά να βουβαθείτε,
να πάτε προσκυνήματα στο Βάγια το λεβέντη,
να βάλει λίγη υπομονή, λίγη ταπεινοσύνη.
Δεν είν’ ο περσινός καιρός κι ο φετινός ο χρόνος.
Φέτος το πήραν χριστιανοί, το ‘χουν Λιτοχωρίτες,
πόχουν το Μέγα αρχηγό και το Γκανιά προστάτη,
που ξέρουν ούλα τα χωριά κι όλα τα μονοπάτια.
Δε σε θαρρούσα Όλυμπε το Μάη να σκοτεινιάζεις
να βρεις του Μέγα τ’ άρματα, του Μέγα τα τσαπράζια.
Λαλούμης μας εδιάβηκε απ’ τα ανήλια της Καστάνας
φέτος δεν είναι για κλεψιά, δεν είναι για τσαπράζια.
Φέτος το πήραν χριστιανοί, το ‘χουν Λιτοχωρίτες,
πόχουν το Μέγα αρχηγό και το Γκανιά προστάτη.
Αν πας κατά τα Γιάννενα, κυρ Λεωνίδα μου
κατ’ την παλιά Ελλάδα, χαιρέτα τα μπρατίμια μου.
Χαιρέτα τα μπρατίμια μου, κυρ Λεωνίδα μου
και τους παλιούς μου φίλους, πες τους να κάτσουν
φρόνιμα.
Πες τους να κάτσουν φρόνιμα, να κάτσουν ταπεινωμένα
δεν είναι ο περσινός καιρός κι ο φετινός χειμώνας.
Σαράντα κλέφτες ήμασταν, σαράντα δυο νομάτοι
κι όλοι έτρωγαν κι όλοι έπιναν και στο νισιάνι βάζουν.
Ένα μικρό κλεφτόπουλο δεν τρώει, δεν τραγουδάει
μόν’ τα άρματά του κοίταζε, του ντουφεκιού του λέγει.
Τουφέκι μου περήφανο, σπαθί ξεγυμνωμένο,
πολλές φορές με γλίτωσες απ’ των εχθρών τα χέρια
κι απ’ των Τούρκων τα μαχαίρια.
Πηγή: Σπύρου Γ. Ντάβανου
«Τραγούδια μιας άλλης εποχής στο Λιτόχωρο», 1998
Αλεξίου Άννα, Διαμαντή
Ελευθερία, Καλαμπάκας Νικόλαος, Μπαλατσού Αγγελική, Μπελέμη Αικατερίνη,
Τόσκα Σταματία - Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου