Στην εφημερίδα «ΕΣΠΕΡΙΝΗ» ο απεσταλμένος της στον Όλυμπο δημοσιογράφος Αλβανάκης έγραψε στο φύλλο της 27ης Φεβρουαρίου 1878 :
«Εις την Μονή Πέτρας, συγκεντρώθησαν πολλά γυναικόπαιδα. Τούτο δε δεν διέφυγεν του Τούρκους. Όθεν συχνάκις επεχείρουν την εκπόρθησιν της Μονής. Την 22αν Φεβρουαρίου 1878, μετά τα γεγονότα, χωρικός Τούρκος επληροφόρησεν μπουλούκια Γκεκηδων ατάκτων ότι εις την Μονήν ευρίσκοντο πλείστα , γυναικόπαιδα και πολλά λάφυρα, τον όπερ εξήγειρε τα άγρα αρπακτικά και αιμοβόρα αυτών ένστικτα.
Την επομένην, λοιπόν, λίαν πρωί, εξεκίνησαν, ούτοι εις τετρακοσίους ανερχόμενοι, κατά της Μονής. Εγκαίρως όμως, επληροφορήθησαν τούτο και οι επαναστάτες Μακεδόνες και έλαβον τα κατάλληλα μέτρα. Το συμβούλιον των οπλαρχηγών εξέλεξεν εκουσίως προσφερθέντα τον Ιωάννην Λάζον να ηγηθεί της επιδρομής αυτής, επειδή ουδείς των άλλων προσφέρθει να προσφέρει βοήθειαν εις τα κινδυνεύοντα γυναικόπαιδα. Ο Ιωάννης Λάζος με τα εξήκοντα περίπου επαναστατών έσπευσεν εις την Μονήν και έστησεν ενέδρα των Γκεκηδων. Ούτοι επεφάνησαν μετά μικρόν και σφοδράν εδέχθησαν των Ελλήνων την επίθεσιν.
Ο γενναίος οπλαρχηγός Λάζος εμάχετο ως λέων αψηφών το πενταπλάσιον των εχθρών και την επιθετικής αυτών μανίαν. Οι επαναστάται φιλοτιμούμενοι εκ του παραδείγματος του αρχηγού των εμιμούντο αυτόν ριψοκινδυνεύοντες. Επί δίωρον η μάχη εξηκολουθεί σφοδροτάτη. Ο φιλότιμος οπλαρχηγός Λάζος, μη ανεχόμενος να τον πατούν την ουράν οι Γκεκηδες, ως χαρακτηριστικώς έλεγεν, διέταξε να ρίψουν τα κάπας και εφώνησε δια τρομεράς φωνής προς τους Τούρκους: «Σταθήτε, γουρουνομύτες, να δείτε πως πολεμούν οι Έλληνες». Σύρας δε την πάλαν του όρμησεν ως κεραυνός κατά των Γκεκηδων κραυγάζων προς τους συντρόφους του: «Απάνω τους παιδιά. Απάνω τους». Οι Γκεκηδες κατάπληκτοι προς της τοιαύτης ανδρείας ετράπησαν εις άτακτου φυγήν φωνάζοντες : «Ράϊ, ορέ, ράϊ» δηλαδή παραδινόμεθα.
Η μάχη αυτή υπήρξεν η πρώτη εν Μακεδονία, συγκροτηθείσα, κατά το 1878, ενεθάρρυνεν δε μεγάλως τους εγχωρίους και κατεπτόησεν τους Τούρκους και ιδία τους Γκεκηδες οίτινες κατ'αυτήν είχον πάθει αληθή πανωλεθρίαν, αφήσαντες υπέρ τους 150 νεκρούς».
Μετά την αποτυχία και του κινήματος του 1878 τα Λαζόπουλα επέστρεψαν πάλι στην Αταλάντη και Αθήνα. Στα
αρχεία του Στέφανου Δραγούμη υπάρχει επίσημο έγγραφο που αναφέρει ότι
όλοι οι οπλαρχηγοί που έλαβαν μέρος στην επανάσταση του 1878 πήραν
αποζημίωση. Μόνο τα Λαζόπουλα δεν δέχτηκαν καμία αμοιβή. Επέστρεψαν τα χρήματα με ειδική αναφορά στην οποία ο Γιάννης Λάζος μεταξύ άλλων γράφει:
«Αι προσφερόμενοι υπηρεσίας διά εθνικάς υποθέσεις δεν πληρώνονται και οι αληθείς πολεμισταί και πατριώται δεν δέχονται αμοιβάς δια το χρέος και το καθήκον των προς την φίλτατην πατρίδα».
Αναδημοσίευση από κείμενο του Θ. Μπίντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου