Νικόλαος Στριμπίνος, ένας γνήσιος και αφανής ήρωας.
Η ιστορία μας ξεκινάει σε ένα χωριό της Ημαθίας που είναι χτισμένο στις κορυφές των Πιερίων και έχει μεγάλη ιστορία. Είναι η Ελαφίνα Ημαθίας που είναι ο τόπος καταγωγής των σημερινών κατοίκων της Ελάφου Πιερίας. Το χωριό αυτό καταστράφηκε από τους Γερμανούς κατακτητές το 1940. Έτσι οι κάτοικοί του στην αρχή μετοίκησαν για λίγο καιρό στην πόλη της Κατερίνης και έπειτα εγκαταστάθηκαν στην σημερινή Έλαφο. Στην Ελαφίνα λοιπόν γεννήθηκε ο Νικόλαος Στριμπίνος περίπου το 1872. Το έτος γέννησης υπολογίζεται με βάση μαρτυρίες σημερινών κατοίκων ότι το 1912 που απελευθερώθηκε η Μακεδονία ήταν 40 ετών.
Ήταν ένας από εκείνους του ατρόμητους άντρες που εντυπωσίαζε μικρούς και μεγάλους. Ο αγωνιστής λησταντάρτης Νικόλαος Στριμπίνος, οι τρεις γιοι του και οι εννιά θυγατέρες του έμειναν στην προφορική ιστορία και στις αφηγήσεις των παππούδων. Αν κάποιος ήθελε να επαινέσει κάποιον για τον χαρακτήρα του, το παράστημά του και την τόλμη του έλεγε ότι μοιάζει με τον Στριμπίνο.
Η οικογένεια του Στριμπίνου έζησε και άφησε τα ίχνη της μέχρι και σήμερα στα χωριά της Ημαθίας και της Πιερίας. Αυτό το επώνυμο επικράτησε σε τοπικό επίπεδο και μ’ αυτό καταγράφηκε η οικογένεια σε Πιερία και Ημαθία, μετά την απελευθέρωση, το 1912-1913, με τους Βαλκανικούς απελευθερωτικούς πολέμους και την αναδιοργάνωση του κράτους.
Διερευνώντας τα ιστορικά αρχεία της Βέροιας, της Κατερίνης και τα αρχεία του Μακεδονικού Αγώνα διαπιστώνονται διαφορές στην καταγραφή του επωνύμου του ήρωα. Η σημερινή καταγραφή του επωνύμου της οικογένειας στους δήμους Μακεδονίδας, Βέροιας, Κατερίνης και παλαιότερα των κοινοτήτων Κόκκοβας και Ελάφου ήταν “Στριμπίνος” και για τις γυναίκες “Στριμπίνου”.
Διερευνώντας την ετυμολογία, την προέλευση και τη σημασιολογία του επωνύμου με όλες τις μορφές της φαίνεται ότι το όνομα Στρεμπίνας σε όλες τις μορφές του (τύπους του επωνύμου) είναι προσδιοριστικό του τόπου καταγωγής της οικογένειας. Διαπιστώνοντας την προέλευση της οικογένειας Στρεμπίνα ή Στριμπίνα ή Στριμπίνου από τη δυτική Μακεδονία, από το χωριό Στρέμπενο (Ανώγια από το 1926 του νομού Καστοριάς) απ’ όπου κυνηγημένη από Τουρκαλβανούς, εγκαταστάθηκε στη Σπουρλίτα (σημερινή Ελαφίνα Ημαθίας) περίπου το 1840. Το Στρέμπινο ήταν ιδιαίτερη πατρίδα του καπετάν Βαγγέλη Γεωργίου (Νάτση) ή Στρεμπενιώτη αγωνιστή του Μακεδονικού Αγώνα. Επισημαίνεται ότι επειδή οι κάτοικοι της σημερινής Ελάφου που κατάγονται από την παλιά Ελαφίνα και οι απανταχού συμπατριώτες τους έχουν καταγωγή από τον χώρο της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας και κυρίως από το χωριό Στρέμπινο (σημερινά Ανώγεια) που βρίσκεται στο βουνό Βέρνο (Βίτσι), συμπεραίνεται ότι το επώνυμο Στρεμπίνας είναι προσδιοριστικό τοπωνύμιο καταγωγής.
Ο αγώνας για την ελευθερία της Μακεδονίας.
Ο Νικόλαος Στριμπίνος έζησε και αγωνίστηκε στα εδάφη της Μακεδονίας για να προσφέρει την ελευθερία στην πατρίδα του. Στην αρχή δρούσε ως λησταντάρτης, ένα είδος κλεφταρματολού της εποχής. Το πεδίο δράσης του ήταν βουνά της περιοχής όπως τα Πιέρια και το Βέρμιο.
Κατά το ξέσπασμα του Μακεδονικού Αγώνα ήταν από τους πρώτους που τάχθηκαν στο πλευρό των ελληνικών δυνάμεων και μαζί με τον Αλέξανδρο Ζάννα πολέμησαν για την απελευθέρωση των αλύτρωτων εδαφών. Η στρατιωτική του ομάδα που είχε ρόλο ανιχνευτών στα πλαίσια του ελληνικού στρατού, ήταν από τις πρώτες που μπήκαν στη Θεσσαλονίκη το 1912.
Ήταν ξακουστός για τη σκοπευτική του δεινότητα. Σε μια περίπτωση, κατά την προσπάθεια κατάληψης των Γκαντσήδων (τα σημερινά Νέα Μάλγαρα) μετά από βολές από απόσταση 500 μέτρων ανάγκασε τους Τούρκους που κατοικούσαν στο χωριό να παραδοθούν προσφέροντας “ψωμί και αλάτι”, σύμβολο υποταγής στον ελληνικό στρατό.
Ενώ πολέμησε με Τούρκους και Βούλγαρους μπόρεσε και γλίτωσε τη ζωή του. Μετά το τέλος του πολέμου και προσπαθώντας να γυρίσει στο σπίτι του στην οικογένειά του μια αρρώστια, η χολέρα, τον χτύπησε βαριά και πέθανε έξω από τη Δράμα. Επειδή ήταν καλός άνθρωπος και χριστιανός, άφησε εντολή να δώσουν τα υπάρχοντά του στη γυναίκα του και τις κόρες του.
Έτσι έφυγε από τη ζωή ένα γενναίο παλικάρι που εμείς που καταγόμαστε από την περιοχή είμαστε περήφανοι που ήταν από τα μέρη μας, ο αγωνιστής πατριώτης μας Στριμπίνος Νικόλαος.
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Αγγελάκη Χρήστο, κάτοικο Ελαφίνας, για τις πολύτιμες πληροφορίες και
το ιστορικό υλικό που μας πρόσφερε πρόθυμα
Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Ελάφου-Εξοχής:
Λαπατούρα Δροσιά
Ρόβας Βασίλης
Σταμάτης Γιώργος
Τζουμέρκα Μαρία
Τσιγκαροπούλου Ελευθερία
Φωτόπουλος Χρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου