Η εκπαίδευση στον Κολινδρό στα χρόνια της Τουρκοκρατίας μέχρι και το 1850
Την πρώτη πληροφορία για το άνοιγμα σχολείου στον Κολινδρό μας την παρέχει μια σημείωση πάνω σ’ ένα εκκλησιαστικό βιβλίο που γράφει:
«23 Απριλίου 1753. Ήρθα εγώ ο Προηγούμενος Παπαπαϊσιος ο εκ Προδρόμου Βερροίας και άνιξα σκολίον εις την αγίας Παρασκεβήν».
Είχαν περάσει τρεις σκοτεινοί αιώνες από την άλωση της πόλης. Ένας καλόγερος της Μονής του Αγίου Προδρόμου που τα γράμματά του φαίνονται λίγα, αν προσέξουμε την ορθογραφία της σημείωσης (άνιξα, σκολίον, αγία Παρασκεβή), έρχεται στον Κολινδρό ν’ ανοίξει σχολείο στο νάρθηκα της Αγίας Παρασκευής. Εκεί θα μαζέψει τα Ελληνόπουλα και θα τα διδάξει ανάγνωση και γραφή από το Φτωήχι και το Ψαλτήρι.
Δεν είναι γνωστό πόσο καιρό δίδαξε ο Παπαπαϊσιος, ούτε ποιοι ήταν οι άλλοι που συνέχισαν το έργο του και πότε ιδρύθηκε με την άδεια των Τουρκικών αρχών σχολείο στον Κολινδρό.Ωστόσο κατά την παράδοση και τις προφορικές μαρτυρίες υπέργηρων Κολινδρινών, (που μεταδόθηκαν στις επόμενες γενιές), ιδιαίτερα του Νικολάου Πλιάμη, που πέθανε το 1915 σε ηλικία 80 ετών (γεννήθηκε το 1835) κι είχε μάθει γράμματα από εκκλησιαστικά βιβλία, καθισμένος σταυροπόδι πάνω σε προβιές (θρανία δεν υπήρχαν), το σχολείο, το οποίο ίδρυσε ο Παπαπαϊσιος, λειτουργούσε στο νάρθηκα της Αγίας Παρασκευής και συνέχιζε την ύπαρξή του και κατά τον 19ο αιώνα.
Όταν οι μαθητές του πλήθυναν μεταφέρθηκε στον πιο ευρύχωρο νάρθηκα του Αγίου Γεωργίου, μέχρι το 1850 που κτίστηκε το πρώτο διδακτήριο, κοντά στο κτίριο της Επισκοπής, με τη γενναία χορηγία του Επισκόπου Βράτσης Αγαπίου στο χώρο που βρίσκεται σήμερα το 1ο Δημοτικό Σχολείο.
(Εργασία μαθητών Δ΄ τάξης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου