Το τραγούδι αναφέρεται και στη συλλογή του μεγάλου λαογράφου Ν. Πολίτη («ΕΚΛΟΓΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ») με πολλές όμως παραλλαγές
Ο Όλυμπος κι ο Κίσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν
Γυρίζει τότε’ ο Όλυμπος και λέγει του Κίσαβου
Μη με μαλώνεις Κίσαβε κοναροπατημένε.
Εγώ είμ’ ο γέρο Όλυμπος, στον κόσμο ξακουσμένος.
Έχω σαράντα δυο κορφές, εξήντα δυο βρυσούλες.
Κάθε βρυσή και φλάμπουρο, παντού κλαδί και κλέφτης.
Και στην ψηλή μου κορυφή αετός είν’ καθισμένος,
και εις τα νύχια του κρατεί κεφάλι ανδρειωμένου.
«Κεφάλι μου τι έκαμες κι είσαι κριματισμένο;»
«Φάγε πουλί τα νιάτα μου, φάγε και την ανδρειά μου
να κάμεις πήχη το φτερό και πιθαμή το νύχι.
Στον Λούρον, στο Ξερόμερο αρματολός εστάθη,
στα Χάσια και στον Όλυμπο δώδεκα χρόνους κλέφτης,
εξήντα αγάδεςς σκότωσα κι έκαψα τα χωριά τους.
Κι όσους στον τόπον άφησα και τούρκους κι Αρβανίτες
Είναι πολλοί πουλάκι μου και μετρημό δεν έχουν.
Πλην ήρθε κ’ η αράδα μου στον πόλεμο να πέσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου